Eskiden hatırlıyorumda biriyle konuşurken gözüm kaşım yer değiştirirdi, içimde kelebekler uçardı sanki. Ama şimdi ? O anasını siktiğiminin kelebekleri yok arkadaş yok. Şimdi anlıyorum herşeyin fazlasının neden zarar olduğunu. Mesela bir sözüyle beni mutluluktan uçuran insanlar hatırlıyorum. Sabaha kadar uyumazdım ama onunla konuşmanın verdiği duyguyla 1 saatlik uyku 1 gecelik uykuya bedeldi. Ama şimdi ? Günlerce, haftalarca konuştuğum kişinin gitmesi bile üzmüyor beni. Çünki duygularım tükenmiş gibi, sanal alemde kimseye karşı fazla birşey hissedemiyorum. Aslında daha söyleyeceğim çok şey varda herşey zamanla...
|M.H
